Άγιος Σεραφείμ Σάρωφ – Μεταξοτυπία σε Φυσικά Παλαιωμένο Ξύλο – Άγιο Όρος

Description

Εικόνα με τον Άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ σε Ξύλο Φυσικής Παλαίωσης

Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ (κατά κόσμον Πρόχορος) έζησε, έδρασε και έλαμψε με τη χάρη του τον 18ο και 19ο αιώνα. Η μνήμη του τιμάται στις 2 Ιανουαρίου.

Γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1759 στην πόλη Κουρσκ, όπου παρέμεινε μέχρι τα 18 του χρόνια. Όταν έκλεισε τα 18, αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στον Θεό και να γίνει μοναχός στο μοναστήρι του Σάρωφ. Στην κουρά του έλαβε το όνομα Σεραφείμ, δηλαδή φλογερός, αφού το χαρακτηριστικό του ήταν η ένθερμη αγάπη του και ο ζήλος του προς τον Ιησού. Σε δύο μήνες  χειροτονείται διάκονος. Ως διάκονος, παραμένει όλη μέρα στο μοναστήρι, διακονεί στις ακολουθίες και τηρεί με ακρίβεια τους κανονισμούς της μονής. Το βράδυ, όμως, απομακρύνεται στο δάσος, στο ερημικό του κελί, όπου περνά τις νυχτερινές ώρες με προσευχή. Νωρίς το πρωί επιστρέφει πάλι στο μοναστήρι.

Σε ηλικία 34 ετών,  χειροτονείται ιερέας. Η δίψα του για μεγαλύτερους πνευματικούς αγώνες τον κάνει να εγκαταλείψει την Μονή, μετά την ευλογία του ηγουμένου, και να ζήσει 15 χρόνια σε τέλεια απομόνωση, νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή. Χίλιες ημέρες και χίλιες νύκτες είναι ανεβασμένος σε μια πέτρα και με υψωμένα χέρια προσεύχεται: «Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Μελετούσε συνεχώς την Αγία Γραφή. Ευλαβείτο αφάνταστα τη Θεοτόκο. Συχνά έλεγε: «Η Παναγία είναι η χαρά, η μεγαλύτερη απ᾿ όλες τις χαρές».

Το 1810 επέστρεψε στη Μονή του Σάρωφ και έμεινε για 15 χρόνια έγκλειστος στο κελλί του, ασκούμενος στη σιωπή. Το 1815, σε ηλικία 56 ετών, δεχόταν κάθε επισκέπτη. Βλέποντας τα πρόσωπα των ανθρώπων αναφωνούσε: «Χαρά μου!». Μερικούς τους αγκάλιαζε και τους ασπαζόταν λέγοντας: «Χριστός Ανέστη!». Ο ίδιος όμως, δεν βγήκε ποτέ από το κελλί του για άλλα δέκα χρόνια.

Σε ηλικία 66 ετών, κατόπιν οράματος και προσταγής της Θεοτόκου, αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στη διακονία του πλησίον και άρχισε στο εξής το έργο του «στάρετς», του πνευματικού καθοδηγητή. Ο Άγιος χαριτώθηκε από τον Κύριό μας και την Θεοτόκο με το προορατικό, διορατικό και ιαματικό χάρισμα. Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ εξομολογούσε πλήθος κόσμου και θεράπευε πολλούς ασθενείς.

Την 1η Ιανουαρίου του 1833 μ.Χ., ημέρα Κυριακή, ήλθε για τελευταία φορά στον ναό του νοσοκομείου των αγίων Ζωσιμά και Σαββατίου. Μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων και, μετά το τέλος της θείας λειτουργίας, ζήτησε συγχώρεση από όλους τους αδελφούς. Τους ευλόγησε, τους ασπάσθηκε και τους είπε παρηγορητικά «σώζεσθε, μην ακηδιάτε, αγρυπνείτε και προσεύχεσθε. Στέφανοι μας ετοιμάζονται». Ο άγιος Σεραφείμ κοιμήθηκε εν ειρήνη στις 2 Ιανουαρίου του 1833 μ.Χ. Οι μοναχοί που τον είδαν με το λευκό ζωστικό, γονατιστό σε στάση προσευχής μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου, με τον χάλκινο σταυρό στον λαιμό και με τα χέρια στο στήθος σε σχήμα σταυρού νόμιζαν ότι τον είχε πάρει ο ύπνος.

Η συγκεκριμένη εξαίρετη μεταξοτυπία, όπως και όλες οι εικόνες που ανήκουν στην ίδια κατηγορία και μπορείτε να τις βρείτε στην “Αγιορείτικη Κληρονομιά”, έχει φιλοτεχνηθεί πάνω σε ξύλο φυσικής παλαίωσης, το οποίο προέρχεται αναπαλαιωμένο κελί του Αγίου Όρους.

Καθώς η εικόνα είναι χειροποίητη και η επεξεργασία του ξύλου γίνεται στο χέρι, ενδέχεται να υπάρχουν μικρές διαφοροποιήσεις στο ξύλο, όχι όμως στην απεικόνιση.

Η εικόνα είναι διαθέσιμη κατόπιν παραγγελίας.

Διαστάσεις: 22 x 28 x 2